Όλα όσα δεν θα είναι ποτέ πια ίδια στην πόλη (ούτε στη Θεσσαλονίκη, ούτε και στη Λάρισα)
Το xριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα έγινε ολόκληρο ένα πυροτέχνημα (το μεγαλύτερο της Ευρώπης;), κάηκαν τα McDonald's και τα γύρω μαγαζιά στην πλατεία, φωτιές έξω και από τη Μεγάλη Βρετανία, παρανάλωμα και το Zara στη Σταδίου, στις φλόγες η Ομόνοια, θολό πίσω από τους καπνούς το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, καμένες είσοδοι κατοικημένων κτιρίων, καταστραμμένα τα μαγαζιά στην Σκουφά - επιχειρηματίας στην περιοχή κατάφερε να κρατήσει έξω από το μαγαζί του το αφηνιασμένο πλήθος απειλώντας με το κυνηγετικό του όπλο. Το δικό του όπλο.
«Η φωτιά φτάνει στο εμπορικό κέντρο Attica» και «Θρύψαλα και οι βιτρίνες του Hermes», διαβάζουμε στα blogs, «έκαψαν την ελληνική σημαία οι αναρχικοί στη Θεσσαλoνίκη» ακούμε στις ειδήσεις και «ανεκτίμητες οι καταστροφές στην Τσιμισκή». Εννοείται πως το θέμα δεν είναι ποιο πολυκατάστημα ή κατάστημα κινδυνεύει. Απλά χρησιμοποιώντας κάποια γνωστά σημεία αναφοράς οι ειδήσεις ανακοινώνουν την πορεία της καταστροφής, το μέγεθός της. Περιγράφουν το ολέθριο αποτέλεσμα της μεγαλύτερης εξέγερσης που έχει συμβεί ποτέ στην Αθήνα και στις μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις, με το κράτος ουσιαστικά άπραγο να κοιτάζει παγωμένο και αμήχανο την κλιμάκωση της αγανάκτησης των Ελλήνων που έκανε το μεγάλο μπαμ μετά τη δολοφονία ενός αθώου 15χρονου από ένα όργανο της -τι ειρωνεία!- ασφάλειας. Έναν αστυνομικό που θεώρησε λογικό να τραβήξει περίστροφο για να «αμυνθεί» απέναντι σε ένα «επικίνδυνο» πιτσιρίκι πυροβολώντας το θανάσιμα.
Πριν από λίγες μέρες λέγαμε πως είναι εξωφρενικό αυτό που συνέβη στη Βομβάη - και το πιστεύαμε. Το θεωρούσαμε «πέρα από τη λογική κάθε σύγχρονου κράτους» που μπήκανε τρομοκράτες σε ένα μεγάλο και υποτιθέμενα ασφαλές κεντρικό ξενοδοχείο, όπου έμενε αθώος κόσμος, και τον δολοφόνησε εν ψυχρώ. Λέγαμε πως αυτά δεν συμβαίνουν σε μια πολιτισμένη χώρα, πως δεν μπορούν να συμβαίνουν. Και ξαφνικά η Αθήνα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, ζούμε ένα σενάριο που ξεπερνά κάθε εφιάλτη, ένα σενάριο ταινίας τρόμου, από αυτές που δεν θα έφτιαχνε ποτέ το ελληνικό σινεμά (δεν θα είχε ούτε την έμπνευση, ούτε το μπάτζετ), παρά μόνο το Χόλιγουντ. Πόση αγανάκτηση, πώρωση, παραλογισμό μπορεί να έχει μέσα του ένα πλήθος που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του χωρίς να σκέφτεται τι κάνει; Ένα πλήθος που, μέσα στην οργή, δίνει το άλλοθι να "μεγαλουργήσουν" οι βάνδαλοι, κάνοντας πλιάτσικο στην πόλη, καταστρέφοντας περιουσίες, βάζοντας κι άλλες ζωές σε κίνδυνο. Ακόμα και γιαγιάδες πετάγανε γλάστρες στους αστυνομικούς το πρωί, και τους έβριζαν από τα μπαλκόνια. Μπορεί να μιλάμε για ένα εξοργισμένο πλήθος και όχι για την Αλ Κάιντα και τον Μπιν Λάντεν, αλλά η πραγματικότητα είναι μία: κανένας δεν μπορεί να το σταματήσει. «Για να μη χυθεί κι άλλο αίμα», υπερασπίζεται την απραξία του το κράτος. Και κανένας δεν συνειδητοποιεί τι θα ξημερώσει την επόμενη μέρα.
Μπορεί το Zara, τα MacDonald's και τα υποκαταστήματα τραπεζών που κάηκαν και λεηλατήθηκαν να ξανανοίξουν πολύ πιο γρήγορα από ότι περιμένουμε, αλλά ο μικροεπιχειρηματίας που περίμενε τις γιορτές να δουλέψει, αυτός που πληρώνει νοίκι και το κέρδος του ίσα ίσα φτάνει για να τα βγάζει πέρα, αύριο τι θα κάνει; Δεν είναι ένας, αλλά εκατοντάδες. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δούλευαν σε όλα αυτά τα μαγαζιά που καταστράφηκαν και θα μείνουν άνεργοι μέσα στις γιορτές;
Και, για δες, έχω ξαφνικά ακόμα κάμποσες απορίες:
Πόσοι ακόμα τραυματίστηκαν σοβαρά και προς το παρόν δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα κάτι;
Πώς είναι να ζεις ξαφνικά σε καθεστώς τρόμου και να φοβάσαι να επιστρέψεις σπίτι σου, γιατί από κάτω περνούν οι ταραξίες που σπέρνουν την καταστροφή στο πέρασμά τους;
Πώς είναι να βρίσκεις καμένο το αμάξι που ακόμα χρωστάς;
Πώς είναι να καταστρέφεις την περιουσία κάποιου και να νιώθεις ικανοποίηση;
Πόσοι ακόμα δεκάδες 15χρονοι κινδυνεύουν αυτή τη στιγμή που τα διαβάζεις αυτά;
Πώς είναι να ξυπνάς σε μια βομβαρδισμένη πόλη;
Και ποιος αναλαμβάνει ευθύνες για ό,τι συνέβη;
Όταν ο Μαργαρίτης Τζήμας -υπουργός Μακεδονίας-Θράκης- βγαίνει να δηλώσει καταγγελτικά πως ο αστυνομικός-δολοφόνος του 15χρονου διορίστηκε επί ΠΑΣΟΚ (άρα αυτό φταίει;!) δεν μπορούμε ούτε να γελάσουμε. Για να κλάψουμε, πάλι, σίγουρα δεν θα χρειαστούμε βοήθεια από τα δακρυγόνα.
πηγή: http://www.yupi.gr/gkrinia/c6412/Bomvardismenh_A8hna.html
